احمد محمود

احمد محمود در ۴ دی ۱۳۱۰ در اهواز متولد شد. پدرش اصالت کردی داشت و مادرش اهل دزفول بود؛ شهری که بعدها در آثارش جایگاه ویژه‌ای یافت. خانواده‌ی او پرجمعیت بود و احمد از نوجوانی برای کمک به معاش خانواده کار می‌کرد. در سال ۱۳۲۷ با دخترعمه‌اش طاهره ناجی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج چهار فرزند بود. در سال‌های جوانی، احمد محمود به فعالیت‌های سیاسی روی آورد که سرانجام به زندان و تبعید او انجامید. در همین دوران بود که به بیماری ریه مبتلا شد؛ بیماری‌ای که تا پایان عمر همراهش بود. این دوران سخت اما منبع الهام بسیاری از آثارش شد و نگاه اجتماعی و انسانی او را عمق بخشید. نخستین داستان او با عنوان «صب میشه» در سال ۱۳۳۳ در مجله‌ی امید ایران چاپ شد. پس از آن، مجموعه‌داستان «مول» را منتشر کرد که آغازگر مسیر حرفه‌ای او در نویسندگی بود.
اما نقطه‌ی عطف زندگی حرفه‌ای‌اش انتشار رمان «همسایه‌ها» در سال ۱۳۵۳ بود؛ اثری که شهرت فراوانی برای او به همراه آورد و او را به عنوان صدایی تازه در ادبیات رئالیستی ایران معرفی کرد.