چرا باید داستان‌های پرویزدوایی را خواند؟

پرویزدوایی از اواسط دهه ۳۰ به عنوان مترجم مقالات مختلف سینمایی و متن گفتگو برای دوبله فیلم‌ها بود.

با مجلات سینمایی مختلفی همکاری و به عنوان منتقدفیلم شهرت پیدا کرد.

از مجلاتی که با آن‌ها همکاری کرد می‌توان به سپیدوسیاه، فردوسی، رودکی، روشنفکر و سینما و نگین اشاره کرد. برای ماهنامه فیلم هم گاهی بهاریه یا مقاله نوشته‌است.

آخرین مقاله‌اش را در ایران در سال ۱۳۵۳ در مجله سپید و سیاه با عنوان خداحافظ رفقا نوشت و برای یک دوره آموزشی به پراگ رفت و تا امروز همانجا ساکن شد.

هوشنگ گلمکانی (سردبیر ماهنامه فیلم) معتقد است که نسل گذشته او را با نقدهای سینمایی‌اش می‌شناسد و نسل امروز با داستان‌هایش. در سال ۱۳۹۰ در سومین جشن جایزه کتاب سال سینمای ایران از پرویز دوایی تقدیر شد.

کتابهایش لحنی نوستالژیک دارد و ریشه در خاطرات دوران کودکی و البته در ارتباط با سینماست.

📚داستانهایش:

باغ

بازگشت یکه‌سوار

سبز پری

ایستگاه آبشار

بلوار دل شکسته

امشب در ستاره سینما

روزی تو خواهی آمد ( از مجموعه «نامه‌هایی از پراگ»)

گفتگوی احسان رضایی و سروش صحت در برنامه «کتاب‌باز»